Wersja ostateczna łączy w sobie propozycje rządu i opozycji.
Zgromadzenie Narodowe przyjęło ustawę o upadłości osób fizycznych, co jest warunkiem drugiej wypłaty w ramach Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRP).
Jak podaje „Focus”, wydarzyło się to po ponad siedmiu godzinach debat nad ostatecznym tekstem.
Wersja ostateczna łączy propozycje rządu oraz grup parlamentarnych PP-DB i BSP-Zjednoczona Lewica.
Niewypłacalnym dłużnikiem jest osoba, która przez okres ponad 12 miesięcy nie jest w stanie w całości lub w części uregulować jednego lub większej liczby zaległych zobowiązań pieniężnych, których łączna wartość przekracza 10-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę (uwaga redaktora – obecnie minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1077 lewów).
Postępowanie będzie się toczyć w sądach rejonowych. Pierwotne teksty projektu ustawy przewidywały, że będzie to miało miejsce w sądach rejonowych. Podczas debaty minister sprawiedliwości stwierdził, że w kraju jest 113 sądów rejonowych i 28 sądów okręgowych. Wskazał, że decyzja została podjęta po rozmowach z przedstawicielami organizacji zawodowych.
Dłużnik ma prawo żądać wszczęcia postępowania upadłościowego i skorzystać z praw przewidzianych w niniejszej ustawie, jeżeli działa w dobrej wierze – uchwaliło Zgromadzenie Narodowe.
UE zaleciła Bułgarii wprowadzenie upadłości konsumenckiej
Swoje utrzymanie w toku postępowania upadłościowego zapewnia sobie ze swoich dochodów niepodlegających zajęciu w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, a w przypadku ich braku lub ich niewystarczalności – z pozostałego majątku do wysokości dochodów niepodlegających zajęciu.
Sąd ustala wysokość środków pieniężnych uzupełniających niepodlegający zajęciu dochód dłużnika, które muszą zostać uzyskane poprzez realizację majątku podlegającego zajęciu, na podstawie sytuacji rodzinnej i majątkowej dłużnika, przy czym wysokość tych środków może ulec zmianie w przypadku zmiany okoliczności.
W przypadku wniesienia roszczenia w postępowaniu upadłościowym, okres przedawnienia zostaje przerwany i przestaje biec na czas trwania postępowania upadłościowego. Jeżeli wniesione roszczenie nie zostanie przyjęte w postępowaniu upadłościowym, okres przedawnienia nie jest uważany za przerwany, a zawieszenie nie jest usuwane.
Wraz z otwarciem postępowania upadłościowego dłużnik nie może zawierać nowych transakcji dotyczących zarządzania i rozporządzania swoim majątkiem, a także dokonywać płatności bez zgody syndyka. Ograniczenie to nie dotyczy wykonywania bieżących zobowiązań związanych z zaspokajaniem żywotnych potrzeb dłużnika, takich jak płatności do budżetu centralnego i lokalnego, na rzecz dostawców usług domowych, komunalnych i komunikacyjnych, niezbędnych wydatków na żywność, opiekę zdrowotną, edukację, usługi socjalne.
Masa upadłościowa obejmuje wszystkie prawa majątkowe dłużnika, a także drugą część majątku i prawa majątkowe – majątek stanowiący wspólność małżeńską – zagłosowali posłowie.
Wszyscy wierzyciele dłużnika będącego osobą fizyczną mają prawo uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym zgodnie ze swoimi prawami i przywilejami, niezależnie od rodzaju i pochodzenia zobowiązań. W postępowaniu upadłościowym wierzyciele zatrzymują udzielone zabezpieczenia. Współdłużnicy i osoby trzecie, które udzieliły zabezpieczenia rzeczowego, a także gwaranci, nie korzystają ze skutków postępowania w stosunku do dłużnika głównego.
W postępowaniu upadłościowym roszczenia zaspokajane są w następującej kolejności: roszczenia zabezpieczone hipoteką – od kwoty uzyskanej przy realizacji zabezpieczenia; roszczenia, co do których wykonano prawo zatrzymania – od wartości zatrzymanego majątku; koszty upadłości; roszczenia o alimenty, które dłużnik jest zobowiązany z mocy prawa zapłacić osobom trzecim itp.
Dłużnicy będą mogli skorzystać z ulgi w spłacie długu tylko raz. Ma to na celu zachęcenie sumiennych obywateli, a nie tych, którzy spłacą swoje długi, ale spłacą je po kilku latach.
Kim jest „dłużnik w dobrej wierze”?
Ustawa zawiera również definicję „dłużnika działającego w dobrej wierze”: „Dłużnik, który przyjmuje zobowiązania zgodnie ze swoją sytuacją finansową i dochodami i który swoim zachowaniem nie szkodzi interesom swoich wierzycieli”.
Kim jest „zły dłużnik”?
1. został skazany za nadużycie zaufania, przestępstwo przeciwko wierzycielom lub przestępstwo przeciwko systemowi finansowemu, podatkowemu lub zabezpieczeniom społecznym, chyba że został zrehabilitowany.
2. jest zdolny do pracy, ale w ciągu ostatniego roku przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości nie wykonywał bez ważnej przyczyny żadnej pracy ani innej działalności stanowiącej źródło dochodu, bez względu na sposób jej powierzenia i wykonywania.
3. w ciągu ostatnich trzech lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości dopuścił się naruszenia obowiązku złożenia oświadczenia o dochodach lub majątku.
4. w ciągu ostatnich trzech lat przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego albo po złożeniu wniosku, lecz przed wydaniem postanowienia na podstawie art. 35, rozporządził nieodpłatnie swoim majątkiem o znacznej wartości, także wtedy, gdy ustanowił zabezpieczenie rzeczowe zobowiązania innej osoby.
5. w ciągu ostatnich trzech lat przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego albo po złożeniu wniosku, a przed wydaniem postanowienia na podstawie art. 35 (uwaga red. – o wszczęciu postępowania upadłościowego) zaciągnął zobowiązanie na podstawie umowy pożyczki, umowy sprzedaży rzeczy i usług lub innej umowy o charakterze odpłatnym, które nie służy zaspokojeniu jego podstawowych potrzeb życiowych ani potrzeb członków rodziny, których jest obowiązany utrzymać, a zobowiązanie to wyraźnie przewyższa jego majątek i dochody.
6. rozporządził swoim majątkiem w taki sposób, że wartość przedmiotu darowizny znacznie przewyższa wartość przedmiotu otrzymania, w ciągu trzech lat przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego albo po złożeniu wniosku, ale przed wydaniem orzeczenia na podstawie art. 35 (uwaga red. – o wszczęciu postępowania upadłościowego).
7. przedstawił sądowi lub syndykowi w postępowaniu upadłościowym nieprawdziwe lub niekompletne dane albo nieprawdziwe dokumenty dotyczące swojego majątku lub dochodów albo nie zawiadomił sądu o nabyciu majątku.
8. umyślnie utrudniał wykonywanie uprawnień sądu lub zarządcy dotyczących kontroli jego majątku, zabezpieczenia i uzupełnienia masy upadłościowej.
9. nie dopełnił obowiązków przewidzianych w ustawie, w zatwierdzonym planie spłaty wierzycieli lub w porozumieniu pozasądowym z wierzycielami, chyba że niewykonanie obowiązków nastąpiło z przyczyn niezawinionych.
10. w toku postępowania zmienił dotychczasowy adres zamieszkania lub adres do dochodzenia roszczeń i nie zawiadomił o tym sądu lub zarządcy w terminie 7 dni.
11. w ciągu dwóch lat przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego albo po złożeniu wniosku, lecz przed wydaniem postanowienia na podstawie art. 35 (uwaga red. – o wszczęciu postępowania upadłościowego) rozporządził majątkiem o znacznej wartości na rzecz osoby bliskiej lub dopuścił się innego czynu, który wyrządził szkodę wierzycielom.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, decyzje i orzeczenia wydane przez sądy rejonowe podlegają odwołaniu wyłącznie do sądu apelacyjnego. Skargi i sprzeciwy w postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy wnosi się w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia w Rejestrze Upadłości stosownego aktu sądowego lub innego aktu, a jego odpis nie podlega doręczeniu. Termin odpowiedzi na skargi wynosi 14 dni od dnia ich ogłoszenia w Rejestrze Upadłości. Akty w postępowaniu upadłościowym osób fizycznych wpisuje się do rejestru, który prowadzi Ministerstwo Sprawiedliwości.
Odbiorca może rozwiązać każdą umowę, której dłużnik jest stroną, jeśli umowa nie została w całości lub w części wykonana przez drugą stronę, poprzez powiadomienie drugiej strony z 15-dniowym wyprzedzeniem. Po rozwiązaniu umowy druga strona ma prawo do odszkodowania za poniesione szkody. Jeśli odbiorca nie może zostać wyznaczony w ciągu jednego miesiąca, sąd wyznaczy komornika stanowego z okręgu sądu upadłościowego, który spełnia wymogi Ustawy o obrocie handlowym.
Plan spłaty może przewidywać odroczenie lub rozłożenie płatności na okres do trzech lat, częściowe lub całkowite umorzenie zobowiązań oraz dokonanie innych czynności i transakcji z majątkiem dłużnika, mających na celu zaspokojenie wierzycieli upadłościowych.
Przy sprzedaży przedmiotu objętego małżeńską wspólnością majątkową małżonek niebędący dłużnikiem ma prawo do otrzymania połowy kwoty uzyskanej ze sprzedaży – orzekł parlament.
„To prawo jest potrzebne obywatelom Bułgarii, którzy powinni dostać drugą szansę, tak jak wszyscy obywatele Unii Europejskiej. To prawo jest potrzebne i nie jest przypadkiem, że podejmowane są niekończące się próby jego uchwalenia” – powiedział członkom parlamentu minister sprawiedliwości Georgi Georgiev.
Wyjaśnił, że ustawa nie zapewnia amnestii kredytowej, lecz szansę na nowy początek, ale dopiero po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego.
Źródło: https://www.vesti.bg/bulgaria/narodnoto-sybranie-prie-zakona-za-lichniia-falit-6231377
