Przesył i dystrybucja energii elektrycznej jest monopolem naturalnym, a zatem regulowanym przez państwo. Jej właścicielem jest państwowy „Operator Systemu Elektroenergetycznego” (ESO), który zarządza siecią wysokiego napięcia i bilansuje przepływy wytwarzanej i zużywanej energii, a także trzy prywatne przedsiębiorstwa zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej, dostarczające energię elektryczną średniego i niskiego napięcia – „ Electrohold”, EVN i „Energo-Pro”.

To oni wyrażają niezadowolenie, gdy w domach, niezależnie od tego na jak długo, zabraknie prądu, a także po niedawnych wypadkach podczas świąt Bożego Narodzenia, które pozostawiły na kilka dni tysiące gospodarstw domowych bez prądu, a w niektórych miejscach bez ogrzewania i wody.

Przedsiębiorstwa dystrybucji energii elektrycznej (EPC) od dawna mają problemy z utrzymaniem sieci w małych miejscowościach, których części mają ponad 70 lat i pilnie wymagają wymiany . Do tego dochodzą trudne procedury oczyszczania terenu (nacięć) wokół linii energetycznych oraz utrudnienia w dotarciu do miejsc awarii, aby można było je szybko usunąć. Mają też problem z komunikacją z dotkniętymi nimi klientami.` Ale najpoważniejsze jest określenie ich cen.

Stare okablowanie i niewystarczające inwestycje

Jak wiadomo, rachunek za energię elektryczną, który otrzymuje każdy odbiorca, zawiera kilka elementów: cenę samego prądu, cenę za dostęp do sieci, za jej przesył i dystrybucję. Według danych przedstawionych kilka dni temu przez przewodniczącego Komisji ds. Regulacji Energii i Wody Iwana Iwanowa usługi sieciowe stanowią niecałe 20 proc. ostatecznej faktury . Niektórym może się to wydawać dużo, ale według ERP koszty sieci, na które pozwala im KEVR, są zbyt małe, aby mogli jednocześnie wymieniać odcinki przestarzałych przewodów (głównie w odległych małych wioskach), budować dodatkowe sieci do łączenia nowych budynków, hoteli, kompleksów w dużych miastach i jednocześnie wprowadzać odstępstwa w celu uwzględnienia rozwijających się parków fotowoltaicznych.

Nieoficjalnie firmy przyznają, że – choć to nie w porządku, w swoich programach inwestycyjnych dają pierwszeństwo dużym miastom, bo w razie wypadku ucierpi znacznie więcej klientów niż na wsi. Gdy tylko osoby prywatne wykupiły od państwa sieci dystrybucyjne energii elektrycznej, ogłosiły, że ich stan jest znacznie gorszy, niż oczekiwano i ustalono podczas wstępnych kontroli. Co więcej, w związku z mechanizmem zatwierdzania przez organ regulacyjny energetyki pięcioletnich programów inwestycyjnych oczekiwano, że otrzymają odpowiednie dochody, aby móc utrzymywać i modernizować sieci. Efektem jest jednak ograniczenie żądanych przez nich inwestycji , bo oznaczałoby to wzrost cen usług sieciowych, a co za tym idzie – rachunków za prąd. Wśród użytkowników panuje powszechne przekonanie, że firmy zarabiają na tyle, że muszą inwestować więcej w swoje sieci.

Perspektywy są jednak takie, że obecna polityka regulacyjna będzie kontynuowana, nawet jeśli jakimś cudem parlamentarzyści powstrzymają się od podwyżki cen samej energii elektrycznej przez państwo, aby odblokować pieniądze KE w ramach planu naprawczego. Nawet przy pełnej liberalizacji rynku energii elektrycznej, gdy odbiorcy będący gospodarstwami domowymi również płacą bezpłatne ceny energii elektrycznej, usługi sieciowe pozostają regulowane. Przy oczekiwanym wzroście ceny samej energii dla gospodarstw domowych logiczne jest założenie, że KEVR nie będzie ryzykował dalszego jej podwyższania, dodając do tego wzrost cen za dostęp, przesył i dystrybucję .

Według „Electrohold”, właściciela systemu ERP obsługującego zachodnią Bułgarię, jego inwestycje powinny wzrosnąć z obecnych około 100 milionów. BGN rocznie do 170 mln. BGN w celu odpowiedniego zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Oznacza to podniesienie opłaty sieciowej o 70 proc ., a jeśli KEVR na to pozwoli, politycy w parlamencie z pewnością wkroczą, bo społeczeństwo wyrazi gniewny sprzeciw.

Tym samym prędkość wymiany sieci pozostanie taka sama, a problemy z nią związane nie zostaną rozwiązane przez długi czas. Faktem jest jednak, że dwie dekady po prywatyzacji EPP w 2004 r. awarie zmniejszyły się wielokrotnie i pod względem czasu trwania są nawet znacznie krótsze niż u klientów w Grecji i na Węgrzech, którzy mają przerwy w dostawie prądu.

Źródło: https://www.mediapool.bg/kolko-da-e-trudno-da-nyama-avarii-na-toka-news367117.html